Het conflict tussen Rusland en het Westen over de veiligheid in Europa heeft vele aspecten die onderbelicht blijven. Tijd voor een bredere invalshoek.

Kaart: schooltv.nl: Nieuwsuur in de klas - Oekraïne: het ontstaan van het conflict

Het conflict tussen Rusland en het Westen over Oekraïne is een complex probleem. Met deze bijdrage willen we u meer inzicht geven. Te beginnen met de voornaamste bedenking, namelijk dat wie méér wil weten over dit conflict, alle kanten van het verhaal moet kennen.

De eenzijdige berichtgeving over internationale conflicten is dé oorzaak van véél onwetendheid. Het zal ons nog zuur opbreken.

Over de toezeggingen door de USA en Duitsland in 1990 om de NAVO niet uit te breiden naar het Oosten wil ik het niet meer hebben. De waarheid heeft zijn rechten en wie zich niet houdt aan afspraken is geen betrouwbare partner. Daar heeft Poetin een punt. Maar dat is niet de enige reden waarom Rusland géén vertrouwen heeft in de door de USA gedicteerde buitenlandse politiek inclusief het vijandbeeld dat elke pragmatische samenwerking onmogelijk maakt. Dat is niet de schuld van Rusland.

 

Overspeelt Poetin zijn hand?

In de Financial Times van 21/01/2022 verscheen een artikel waarin Robert Gates, voormalig directeur van de CIA (1991 – 1993) en Defensieminister (2006 – 2011), een interessante analyse maakt van de Oekraïne-crisis. Hij besluit dat Poetin zijn hand overspeelde door troepen aan de grens met Oekraïne op te stellen. Nu kan hij maar één kant meer op, anders dreigt gezichtsverlies. Het is binnenvallen tenzij de USA toezegt dat Oekraïne ook in de toekomst géén NAVO-lid zal worden.

Over de tweede optie – dat de USA toegevingen doet - gaat hij niet dieper in. Het is ‘blijkbaar’ geen optie. We moeten daarbij toch weten dat er in het verleden al afspraken gemaakt werden tussen de USA en Rusland waarbij de USA belangrijke toegevingen deed (het niet plaatsen van militaire capaciteiten in Turkije) die echter geheim moesten blijven. Het zou mij niet verbazen dat het ook nu het geval zal zijn.   

Gates verwijst naar de historische rol van Rusland als grootmacht dat het motief is voor de ‘agressieve’ buitenlandse politiek van Poetin. Wat Poetin zelf in een officiële toespraak verklaarde over de Sovjet-Unie:

Dat ‘degenen die de ineenstorting van de Sovjet-Unie niet betreuren geen hart hebben en degenen die haar wel betreuren geen hersens’

Wat er evenmin bij staat, maar wel goed is  om weten is: het gaat om zelfverrijking. Ook Poetin is daar geen uitzondering op!

In dit domein hebben de USA zelf geen al te beste reputatie. De Amerikaanse (en EU) toenaderingsinspanningen voorstellen als steun aan de Oekraïense bevolking klinkt daarom té mooi.  In april 2016 schreven we hierover het volgende:

Over dit associatieverdrag (EU – Oekraïne) werd al een en ander uitgespit door de alternatieve media. Onder meer over de uitverkoop van Oekraïne aan grote (Amerikaanse) multinationals zoals Monsanto en DuPont (zaadproducenten) en John Deere (landbouwwerktuigen). Daarover schreef Janneke Monshouwer (andernieuws.eu) op 5 april 2016 een bijdrage met heel wat refertes. Daarinlazen we het volgende: “Daar kwam bij dat met wat politiek gemanoeuvreer door het IMF een lening van 14,7 miljard euro aan Oekraïne werd verstrekt, op voorwaarde dat het land zich openstelde voor de biotechteelt en de aankoop van giftige gewassen en chemicaliën van Monsanto, om aldus één van de meest natuurlijke landbouwgronden van Europa te verwoesten. Het bedrijf John Deere, de fabrikant van landbouwwerktuigen heeft, samen met de producenten Dupont en Monsanto de champagnekurken laten knallen.”

Oekraïne voldoet nog minder dan het Turkije van Erdogan aan de voorwaarden om lid te worden van een democratisch Westers samenwerkingsverband, of het nu de EU is of de NAVO.

 

Subversieve Westerse acties

President Biden kan na de gelekte connecties van zijn zoon met de Oekraïense oligarchen moeilijk als ‘volksredder’ gezien worden.

In een artikel (14/08/2014) voor het ter ziele gegane ‘De Bron’, toonde ik het bewijs dat ook Nederland via zijn ambassade anti-Russische splintergroepen in Oekraïne sponsorde:

Hier ziet u de bijdragen van zowel de VS als de Nederlande ambassade aan een extremistische anti-Russische TV zender in 2013, nog vóór de annexatie van de Krim! Hun bijdrage maakt zowat de helft uit van de inkomsten. Zou de Nederlandse regering niet geweten hebben wie ze sponsorden?

Deze ‘Inlichtingenoorlog’ waarbij het Westen subversieve activiteiten in Oekraïne steunt is al een hele tijd aan de gang.

Op dit artikel over de oligarchen kreeg ik ‘per kerende’ een reactie van iemand die nu tot de top van de Vlaamse CEO’s behoort, met de boodschap dat hij het volledig met mij eens was. Oekraïne is een staat die door de oligarchen werd én wordt leeggeroofd. Wie daar zaken wil mee doen moet zich verlagen tot onethisch gedrag.

Wat we toen schreven over de oligarchen is vandaag nog belangrijker voor een goed begrip van deze crisis.

 

De Oekraïense oligarchen

In het hiervoor reeds geciteerde artikel (24/04/2016) lieten we ook de Russische historicus Fursov aan het woord.

Fursov geeft onder meer een overzicht van de oligarchen in Oekraïne die hun land leegplunderen:

De Donetskclan die zijn rijkdom haalt uit mijnbouw en staalproductie;

De familie van gewezen president Janoekovitsj (de enige Russischgezinde pion) die baas was bij de douane en geld verdiende in de landbouw en de infrastructuur. De afbraak van de welvaartsstaat begon onder Kuchma (1994-2005). Yuschenko en Timosjenko hebben de welvaartsstaat aanzienlijk verder uitgekleed en Janoekovitsj heeft de klus afgemaakt. De groei van de miljardairklasse is interessant: waren er in 2010 nog 8 miljardairs, in 2011 waren er al 21;

Firtash groepeert de energieproductie en de chemie sector (RosUkrEnergo). Ze zijn de hoofdpartner van de Rothschilds in het land en een belangrijke adviseur werkt tegelijk voor de Britse geheime dienst MI6.

De vierde clan is Privat. Het is de groep van Ihor Kolomoisky, de motor achter wat er nu in de Oekraïne gebeurt [op het Maidanplein]. Geboren in 1963, jood. Sponsor van joodse organisaties en voetbalclubs. Vicepresident van Oekraïense Voetbal Federatie, bezit voetbalclubs in Oekraïne en Israël, heeft banden met criminele organisaties enz. Was sponsor van Yuschenko en Timosjenko, en ook van de ultranationalist Tyaghnibok.

Tenslotte vermeldt Fursov nog een één groep ‘waar niemand over wil praten’: Victor Pinchuks groep. Hij is de schoonzoon van Kuchma en zou sterk gelinkt zijn met de VS en de Britse inlichtingendienst MI6.

Zijn besluit is dat het heel begrijpelijk was dat het volk naar het Maidanplein trok. Men had het wel gehad met die clan. Een ander verhaal is, wie de situatie heeft uitgebuit. Marx en Engels schreven in 1848 over revoluties: “We weten nu wat stommiteiten voor rol spelen in revoluties, en hoe rotzakken die zullen uitbuiten”. Tot zover de Oekraïense oligarchen

.

De Westerse oligarchen

Dat leegplunderen van Oekraïne zou volgens onze zogezegde ‘Europese waarden’ al een voldoende reden moeten zijn om dit Oekraïne niet te steunen. Maar dat doen de Westerse oligarchen in onze plaats wel:

Goud Olie en Diamanten

Wanneer we het hebben over wereldimperia dan komen uiteraard drie grootkapitalisten in beeld: Rothschild (goud), Rockefeller (olie) en Oppenheimer (diamanten). De eerste twee zijn heel actief in de regio. Samen met de Amerikaanse en Britse geheime diensten waren ze er als de kippen bij toen Oekraïne zich losmaakte van Rusland. Fursov wijst hierbij op een belangrijk aspect, namelijk dat zelfs de VS en de UK geen coherente buitenlandse politiek hebben ten aanzien van Oekraïne gewoon omdat deze grootkapitalisten elke hun eigen beleidsmensen hebben binnen de regering en administratieve diensten om hun wereldwijde belangen te beschermen. De Rothschilds zijn druk bezig met het opkopen van de grondstoffenreserves, terwijl de Rockefellers via hun ‘Chevron Corporation’ de rijke Ivano-Frankivsk regio voor een prikje cadeau kregen van Janoekovitsj.

Vandaag kunnen we daar de oligarchen van de Big Tec, de Big Farma en het Militair Industrieel Complex aan toevoegen.

Toen Oekraïne de gaskraan dichtdraaide werd hier te lande Rusland met de vinger gewezen. Niemand die zich afvroeg wat daar achter zat. Welnu, onlangs schreef iemand met kennis van de lokale situatie dat de discussie ging over de vergoeding die Rusland moest betalen aan de Oekraïense ‘autoriteiten’. Wat bleek: dat deze bende oplichters niet alleen geld incasseerden van Rusland zonder dat ze daar iets moesten voor doen, maar dat deze bijdrage blijkbaar niet voldoende was, en ze ook nog geld kregen van de Oekraïense staat.

Onze zogezegde steun aan de prowesterse Oekraïense bevolking is boerenbedrog. De ganse Westerse houding ten aanzien van Oekraïne kan best vergeleken worden met deze van de ex-koloniale staten ten opzichte van de nieuwe corrupte machtshebbers die hun land blijven leegroven. Follow the money! 

De Oekraïense staat verdient onze steun niet, laat staan dat we voor hen een nieuwe (figuurlijk én letterlijk) Koude oorlog willen.

 

Burgeroorlog in Oekraïne

Er is niet alleen een conflict met Rusland. Er is vooral een ‘bevroren burgeroorlog’. De oorzaak is de tweedeling tussen het Oostelijk Russisch sprekend deel, waarbij de Volksrepubliek Donetsk en Volksrepubliek Loegansk hun onafhankelijkheid uitriepen en zich verenigden in de Unie van Volksrepublieken. In het oosten van Oekraïne (regio Donbass) kwam het vervolgens tot een gewapende strijd tussen het Oekraïense leger en de door Rusland gesteunde separatisten.

Het is duidelijk dat zowel de Oekraïense als de etnisch-Russische bevolking beter verdienen dan misdaden tegen de mensheid. Er zijn heel wat aanwijzingen dat de brutaliteit van deze operaties (met Russische én Westerse steun) een terugkeer naar een vreedzaam samenleven voor lange tijd onmogelijk zal maken. Net zoals nog altijd het geval is voor Bosnië-Herzegovina.

 

Steun aan de Oekraïense bevolking

Zo lang er in Oekraïne geen vrede is kan buitenlandse steun niets veranderen, integendeel. Dat zouden we intussen moeten geleerd hebben uit de desastreuze interventies in het Midden Oosten, Libië en Afghanistan. Ook de EU-omkoping via massale subsidies zal en kan de interne tegenstellingen én de culturele/maatschappelijke verschillen niet verminderen.

Robert Gates mag dan wel gelijk hebben dat Poetin zijn hand overspeelde, ook het ‘democratisch’ Westen, USA incluis, zal niet in staat zijn om als overwinnaar uit deze crisis te komen. Daarvoor is onze belangstelling voor en medeleven met de Oekraïense bevolking niet oprecht, hooguit bijkomstig. Of dacht u echt dat Guy Verhofstadt en zijn Nederlandse collega-politicus afgezakt waren naar het Maidan-plein in Kiev om de tegenstellingen te milderen?

Na Trump beseft nu ook Biden dat de USA gewapenderhand nergens en nooit succesvol aan ‘nation building’ konden doen. Het is nochtans dát waar de Oekraïense bevolking in de eerste plaats nood aan heeft.

Blijft over: massa’s GELD

Ook daarin vergissen we ons bij gebrek aan een goed inzicht. Laat het mijzelf gemakkelijk maken: hierover schreef Dwarsligger Gerard De Beuckelaer op 16/08/2014 een uitstekende bijdrage. Absoluut aanbevolen lectuur.

Heeft iemand zich al eens afgevraagd waarom de Oekraïense elite zich liever aanschurkt tegen de EU? Ooit onderzocht of ze ook zonder subsidies nog wel belang zouden hechten aan de Europese waarden en normen?

Komt er een oorlog of niet?

Er gebeuren altijd zaken zonder dat er duidelijke aanwijzingen zijn, laat staan verklaringen. Dus kunnen we een oorlog niet uitsluiten. Maar voor wie het mij vraagt is mijn antwoord:

NEEN, er komt geen oorlog!

Waarom? Omdat noch de Westerse, noch de Oekraïense, noch de Russische oligarchen daar voordeel uit halen.

Alleen het Militair Industrieel Complex en hun politieke handlangers hebben baat bij een ‘vijand’. Niet te onderschatten, maar in dit geval? Ik denk niet dat Lockheed Martin al uit is op een confrontatie van de F35 met de moderne Russische luchtafweercapaciteiten.  

En de NAVO? Zoals de Belgische Militaire vertegenwoordiger verklaarde: “De NAVO is een defensieve organisatie die tussenkomt wanneer de leden worden aangevallen. Oekraïne is geen lid.” Zelden zo’n nonsens gehoord. Libië, het MO en Afghanistan al vergeten?

Ik kan mij wél voorstellen dat er een akkoord komt waarbij in een geheime clausule het Westen de onafhankelijkheid (of een vorm van) de Russische ‘DONBAS’ regio wordt gedoogd, en Rusland onderhandelt met de EU over een gemeenschappelijk veiligheidsbeleid. Deze ‘Europese’ oplossing lijkt mij ook de beste voor de toekomst. Of wij de staatsmannen hebben die daarvoor nodig zijn, betwijfel ik.

Mag ik Biden en Co een gratis advies geven? Stop nu eens met het spelletje Rusland pesten

Deze crisis kan wel hilarisch worden, wanneer men sommige would-be staatslui daarover bezig hoort: Niemand slaagde erin om dat beter te illustreren dan de Nederlandse EU-commissaris Frans Timmermans. Die verklaarde zowaar dat de Russische agressie een reactie was op zijn klimaatplannen. Wat ze daar in Washington, Moskou en Kiev over denken?

Om het met Toon Hermans te zeggen:

Frans Timmermans? Nooit van gehoord, meneer.

  

Een uitdaging voor de Europese Unie

Hoog tijd dat onze EU- en nationale politici beseffen dat wij het centrum van de wereld niet zijn. Hooguit een schiereilandje dat aardig op weg is naar het mortuarium. Tijd om moeilijke vragen te beantwoorden.

Is het in ons belang om Rusland blijvend te benaderen als een vijand?

Drie maal neen:

Neen omdat Rusland in het verleden nooit agressief was ten aanzien van West-Europa en zijn economische afspraken altijd nakwam;

Neen, omdat elke staat evolueert en géén enkele staat een permanente vorm van superioriteit kan rechtvaardigen;

Neen, omdat wij geen grondstoffen hebben en Rusland wel.

Heeft Europa geen betere uitdaging dan een welvaartvernietigende  ‘Green Deal’ om zichzelf te rechtvaardigen en een nieuw elan te geven?

We hoeven geen externe vijand te hebben om onze interne verdeeldheid te camoufleren. Wat we vooral nodig hebben is bescheidenheid en wederzijds respect voor de geschiedenis en eigenheid van elke EU-lidstaat.

De EU moet zich dringend bezighouden met de ‘grote’ uitdagingen zoals de Europese samenleving en veiligheid en de internationale handel.

 

Zou een grensverleggend Europees veiligheidsplan inclusief economische

samenwerkingsakkoorden met Rusland geen mooie uitdaging zijn?