|
|
Deel 3 Hernieuwbare energie
Waarde lezers,
In de reeks over energie, waarvan u de vorige publicaties hier kunt lezen, besteedden we in Deel 3 aandacht aan hernieuwbare energie. Na het overzicht dat door heel veel mensen gelezen werd, beloofden we iets te schrijven over zonne-energie en windmolens. Het heeft ons niet veel energie gekost.
Over zonne-energie publiceerden we een artikel (in vertaling) uit de Bassler Zeitung, De vernietigende balans van zonne-energie. We konden het zelf niet beter schrijven.
Met de vernietigende balans bedoelt ir. Ferruccio Ferroni van het ETH (Technische hogeschool Zurich) dat voor het produceren van zonnepanelen méér energie verbruikt wordt dan deze panelen kunnen opbrengen tijdens hun volledige levensduur.
Zonder een gegarandeerde dagelijkse ferme portie zonneschijn is élk zonnepaneel er één te veel, want energieverspillend!
Daarom deze uitdaging aan alle ministers voor energie die België én Nederland rijk zijn:
Bewijs dat deze studie fout is of stop met het subsidiëren van energieverspilling!
Dat zou overigens heel coherent zijn met het besluit van de Vlaamse regering om de Chinese invloed hier te verminderen. Of dacht u echt dat China massaal zonnepanelen produceert omwille van het klimaat?
Over windmolens kwamen we tot dezelfde conclusie: een negatieve balans, behalve voor de heel uitzonderlijke regio's waar de wind zeer frequent en voldoende hard waait. Ook voor windmolens vergeet men gemakshalve dat de constructie ervan heel veel energie (meestal fossiele brandstof zoals voor zonnepanelen) vergt. Zelfs voor windmolens op zee, waar het rendement nochtans hoger ligt dan te land, blijft het een oplossing die niet energieneutraal is. De reden hiervoor is dat de grootste energieslokop niet de constructie van de windmolen zelf is, maar de enorme sokkel die nodig is om te kunnen weerstaan aan de krachten waaraan een draaiende windmolen wordt blootgesteld.
Om u een beeld te geven over welke mastodonten we spreken, hieronder een foto genomen tijdens het tv-nieuws op Focus, de West-Vlaamse tv-zender. Vanuit de Oostendse haven vertrok een vlot naar de Baltische zee, geladen met sokkels voor windmolens. Het gewicht van deze betonnen sokkels bedroeg achttienduizend ton, jawel, 18.000 ton. Dan hebben we het nog niet over de energie voor het transport ervan, en het verbruik van kostbare materialen voor de constructie van de windmolens, én alle nieuwe verbindingen voor het bijkomend netwerk.
Mocht u zich afvragen waarom die funderingen zo enorm zijn, wel bedenk dan dat die windmolens in de Baltische zee gewoonlijk 110 m hoog zijn en met een rotordiameter van 120 m moeten die bij een windsnelheid van 50 km/u weerstaan aan een axiale kracht van ongeveer 100 ton. Het moment waaraan de constructie moet weerstaan = de kracht x de lengte van de momentarm, wordt dan 154.10zesde macht Newton meter. En bij een windsnelheid van 100 km/u verdubbelt die kracht niet maar stijgt met het kwadraat, dus verviervoudigt!
Om deze sokkels enigszins te visualiseren, zie hier een 'ruwe' vergelijking:
een appartementsgebouw op de zeedijk met 10 verdiepingen, 30 meter gevelbreedte en 20 meter diepte, weegt ongeveer 5.000 ton. Een fundament van 1.500 ton (oppervlakkig platform) of 1.000 ton (paalfundering) volstaat.
We nodigen dus onze Oostendse minister van energie uit om eens een wandelingetje te maken op de zeedijk en te zien wat één sokkel voor een windmolen voorstelt als je die vergelijkt met de fundering van de bestaande gebouwen. Die is gelijk aan de fundering van ACHT gebouwen, in totaal 240 m gevelbreedte, twintig meter diep en tien verdiepingen hoog. Of nog, terwijl u de twee km lange zeedijk van Middelkerke afwandelt, bedenk dan dat de funderingen van al die gebouwen overeenstemmen met de sokkels van ACHT windmolens.
Meneer de minister, welkom in de wondere wereld van de werkelijkheid!
En dan mogen we nog van geluk spreken, want toen die prachtige monumenten zoals onder meer de Dom van Keulen werden gebouwd, kon men de fundering nog niet 'berekenen' en paste men een vuistregel toe: een fundering moest ongeveer even zwaar zijn als de bovengrondse constructie. In dit geval een fundering van 120.000 ton bestaande uit muren met verschillende materialen om voldoende weerstand en elasticiteit te bekomen.
Deel 4 Specifieke problemen
In Deel 4 zullen we specifieke problemen behandelen. We beginnen met de mobiliteit en de vraag of de elektrische auto wel de toekomst is? En zo ja, welke randvoorwaarden moeten vervuld worden vooraleer het haalbaar wordt. Lees hier deze 'ogenopener'.
Ter inleiding even terug naar een grafiek die we publiceerden in het overzicht van de hernieuwbare energie:
Wanneer we massaal overschakelen op elektrische voertuigen zal dat bijna uitsluitend het aandeel olie doen dalen maar de nood aan elektriciteit via andere procedés in een vergelijkbare (energetische) mate doen toenemen. Kijk dan eens naar het aandeel kernenergie dat met 22.2 % de tweede grootste producent is van elektriciteit, gevolgd door geïmporteerd aardgas, 15.6%. Momenteel verzekeren de nucleaire centrales vooral de industriële en huishoudelijke elektriciteitsbehoeften. Op deze grafiek ziet u dat het aandeel nucleaire energie voor deze behoeften géén 20% van het totaal is maar bijna de helft van de overblijvende energiecapaciteit. Wanneer nu ook nog eens de behoeften voor onze mobiliteit - een elektrisch wagenpark - erbij komt (geschat op 50 % van het olieverbruik), is dat al een enorme opgave. Wanneer men ook nog de nucleaire centrales sluit voor de transitie goed en wel geslaagd is, zal het iedereen duidelijk zijn dat een hardnekkig geloof in deze optie ons regelrecht leidt naar een catastrofe.
In Frankrijk heeft Macron het begrepen. In Duitsland zit Merkel heel verveeld met de sterk vervuilende bruinkoolmijnen die ze niet meer kunnen stilleggen zonder tekorten. Vanuit beide landen energie importeren zal in de toekomst niet meer gegarandeerd zijn! En wij? Wij hebben politieke hogepriesters voor wie dat allemaal kinderspel is.
Het is wachten op Godot!
Pjotr's Dwarsliggers
