In haar streven naar gelijkheid en rechtvaardigheid heeft de VN-wereldelite de nivellering naar omlaag voor het westen ingezet. Deze stelling is voor velen complot denken, nochtans is de realiteit nu al jaren zichtbaar en tastbaar. Dat toont zich nu in de stijgende energieprijzen.

De banken onder VN-paraplu: ter verbetering van de wereld

De VN gebruikt het eeuwenoude recept van angstopwekking en schuldgevoel. De theorie is simpel: het westen is schuldig aan het bestaan van ontwikkelingslanden. Door de angst voor demonen als CO2 en kernenergie worden hoogwaardige energiebronnen met een hoge energiedensiteit vervangen door onstabiele verlieslatende natuurlijke bronnen met lage densiteit. Om dit verlieslatend aspect te kunnen verbergen hebben banken zich onder VN-paraplu laten plaatsen onder het mom van “ethisch bankieren”.

Wat is echter de waarde van ‘ethisch bankieren’ voor de spaarder als banken hun goed beheer en hun vertrouwensfunctie opgeven door spaargeld af te leiden naar minder rendabele of zelfs onrendabele investeringen die vervolgens resulteren in verarming en energiearmoede? En hoe ethisch is het aansluiten bij de wereldwijde uitwisseling van de financiële gegevens (CRS-common reporting standard), aangevuld door een repressief, controlerend apparaat waarbij ook de fiscus betrokken is? Zeker nu er sprake is van een toekomstige medewerking aan de controle op hun zogeheten Carbon Budget, dat tegelijk een nieuw banken verdienmodel wordt.

Niet verkozen wereldregering

Het is van belang te weten dat de Verenigde Naties een niet verkozen gesloten organisatie is. Ze is onaantastbaar omdat ze een diplomatiek statuut heeft en zelfs een eigen interne rechtspraak. Statushouders kunnen dus niet aangeklaagd worden voor misdrijven en benadeelde burgers hebben geen verhaal tegen de VN. Dit is één van de problemen die VN-klokkenluiders ervaren . Daardoor blijven corruptie en misdrijven binnenshuis toegedekt. Dit moet echter duidelijk zijn:

Een niet verkozen VN-wereldregering die niet ter verantwoording kan geroepen worden neigt naar een totalitair regime.

We zullen verderop aantonen dat het hier om een sterk groeiende machtsstructuur gaat, mede dankzij het klimaatvraagstuk.

Kort en bondig: de VN wil het Westen duizend jaar in de tijd terugbrengen naar de Middeleeuwen waarbij de adel door een ongenaakbare VN-elite vervangen wordt en angstcultuur overheerst.

 Verborgen bedoelingen

Het energieverhaal – dat overigens steeds meer op een ramp gaat lijken – start met de oprichting in 1972 binnen de schoot van de VN van het VN-Milieuprogramma UNEP (United Nations Environmental Programme), daaruit ontstond in 1992 het  Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering ( UNFCCC ) met als doel het "gevaarlijk menselijk ingrijpen in het klimaatsysteem  te bestrijden” en organiseert de jaarlijkse COP-conferenties met als doel het overtuigen van de burger van de menselijke invloed op het klimaat en compensaties voor ontwikkelingslanden. Het in 1998 opgerichte IPCC (International Panel of Climate Change) levert de wetenschappelijke ondersteuning. Dat laatste gebeurt echter zonder wetenschappelijke vrijheid, zoals uit haar procedures blijkt.

 Van bij de oprichting van het UNFCCC werd onmiddellijk gestart met dubieuze   programma’s voor remediëring en angstopwekking. Het later opgerichte IPCC fungeert daarbij als dekmantel.

 Dit moet duidelijk blijken uit uitspraken van de voorzitter van de 1992 Earth Summit in Rio de Janeiro, Maurice Strong, die later de eerste voorzitter van het IPCC werd: “Isn’t it the only hope for the planet that the industrialized civilizations collapse? Isn’t it our responsibility to bring that about?” (Is onze enige hoop voor de planeet niet dat de geïndustrialiseerde beschaving instort? Is het niet onze taak daarvoor te zorgen?)

 In 1998 zei de Canadese milieuminister, Christine Steward, terugblikkend op Kyoto: “No matter if the science of global warming is phony, climate change provides the greatest opportunities to bring about justice and equality in the world”. (Het is niet van belang of de global warming theorie nep is. De klimaatverandering levert ons de grootste kans om rechtvaardigheid en gelijkheid in de wereld te realiseren)

 Ottmar Edenhofer, directeur van het Potsdam Institute for Climate Impact Research (PIK) en hoofdauteur van werkgroep 3 van het IPCC, zei in 2010 “We (VN en IPCC) redistribute de facto the world’s wealth by climate policy … International climate policy has almost nothing to do with environmental policy anymore.” (Wij – de VN en het IPCC- zijn bezig met het herverdeling van de rijkdommen van de wereld door middel van de klimaatpolitiek. De internationale klimaatpolitiek heeft niets et maken met enige vorm van milieupolitiek)

Deze visie dat niet  CO2  maar  machtwerving het doel is werd nogmaals herhaald in 2015 in Brussel door UNFCCC executive secretary Christina Figueres  “This is the first time in the history of mankind that we are setting ourselves the task of intentionally, within a defined period of time, to change the economic development model that has been reigning for at least 150 years, since the Industrial Revolution”, (“Dit is de eerste keer in de geschiedenis van de mensheid dat we onszelf de taak stellen om binnen een bepaalde tijdsperiode opzettelijk het economische ontwikkelingsmodel te veranderen dat sinds de industriële revolutie al minstens 150 jaar heerst”) en prees tegelijk China , terwijl ieder weet dat gedurende die 150 jaar de grootste groei uit de geschiedenis gerealiseerd werd, gekoppeld aan de grootste overwinning ooit op armoede!

Een wereldautoriteit naar Chinees model

Al deze uitspraken wijzen op een van bij de start aanwezige VN-ambitie om via een klimaatpolitiek te evolueren naar een de wereldautoriteit volgens een top- down Chinees model, dat onvermijdelijk uitloopt op de vernietiging van de democratie. In dat licht is het belangrijk de Ngo’s te vermelden. Die hebben binnen de VN-structuur via het Committee on Non-Governmental Organisations een bevoorrecht statuut.  Zij hebben de opdracht om de VN-boodschap uit te dragen.

Deze Ngo’s drijven op emotie en voeden angst, waardoor tegelijk de VN oppermachtig wordt. Zelfs in zoverre dat de VN zich uitdrukkelijk bemoeit met het beleid van onze steden en gemeenten. Getuige daarvan is de SDG (Sustainable Development Goals- de zogenaamde duurzame ontwikkelingsdoelstellingen) en het bannen van CO2.

Ngo-wetenschappers zitten zowel binnen het IPCC als in de stuurhut van de SPM (Summary for Policy Makers) en zijn nadrukkelijk aanwezig in MSM (Mainstream media) en op sociale media voor het uitdragen van de boodschap van het IPCC/SPM, ook al is die gebaseerd op de (foute) “consensuswetenschap” dat CO2 de dominante oorzaak is van de gevaarlijke opwarming van de aarde.

Zoals bekend is deze boodschap nog steeds niet experimenteel aangetoond, en o.m. strijdig met de wet van Henry uit de fysica. Vandaar dat men steeds met modellenresultaten zwaait. Die zijn echter totaal onbetrouwbaar gebleken omdat ze sterk afwijken van de realiteit. Onder druk van het IPCC/NGO worden de foute modellen resultaten nochtans door de media als de realiteit uitgedragen. Daardoor is in het Westen een enorm krachtige “groepspraak” ontstaan die de mainstream en sociale media beheerst, zelfs zodanig dat afwijkende maar correcte wetenschap gebannen wordt uit deze media. Dat eindigt dan in censuur, het gebrek aan open debat en de teloorgang van wetenschappelijke en academische vrijheid. Meer zelfs de VN is in staat de berichtgeving te manipuleren, in een WEF  desinformatie panel verklaarde Melissa Fleming, UN Under-secretary of Global Communications, “Wij bezitten de wetenschap en iedereen zou dat moeten weten” en daarvoor werken ze samen met Google, CNN en influencers om de informatiestroom te manipuleren en voor fact checkers de “trusted source” te zijn.  

Al deze campagnes worden gefinancierd via subsidies van landen, maar ook via dubieuze kanalen zoals de anti-fracking campagnes vanuit Rusland via offshore banken zoals beschreven in VS-hoorzittingen.

De kern van het verhaal is dat het politiek debat  en wetenschap vervangen wordt door een technisch management zoals blijkt uit het samengaan met banken en WEF waar de bevolking niet aan deelneemt.

Het belang voor banken

Klimaatmodellen leveren een globaal banken risico  . En de VN werkt samen met Google om alle kritiek te smoren. Vanuit de VN, EU, banken, WEF, Ngo’s is er zware druk om CO2 te bannen via “Net zero” programma’s, de vraag is of dit wereldwijd haalbaar en betaalbaar is, het neen antwoord wordt hier toegelicht.

       

Belangrijk voor inzicht in energiebronnen is de EROI (de Energy Return On Investment). Dat is de verhouding van de energieopbrengst tot de geïnvesteerde energie in een life cycli analyse zoals onderstaande 2013 grafiek van Weissbach aangeeft.

De EROI-waarde is overeenkomstig de fysische wetten direct gekoppeld aan de energiedensiteit.

De economische break even waarde is hier 7 vanwege de opbouw van een fysische realiteit , en buffered is de toestand waarbij de stroom permanent leverbaar is.

Beneden de EROI 7 treedt dan ook altijd kapitaal verlies/vernietiging op zoals  voor zon en buffered wind. Boven 7 is er opbrengst/winst en hoe hoger de EROI hoe lager de stroomprijs en hoe hoger de winst. Het bewijs hiervoor is het bestaande “nucleair dividend” dat “overwinsten” uit kernenergie op gas al jaren compenseert. CSP (concentrated solar power) is een totale economische mislukking ondanks zijn hogere EROI. Wind is enkel energetisch rendabel als het niet voor zijn eigen back-up verantwoordelijk kan gesteld worden en die kosten mag doorschuiven naar andere energiedragers waardoor een stroomkoststijging onvermijdelijk is.

De hoge EROI van kerncentrales geeft aan dat er in verhouding weinig energieopname en bijgevolg ook weinig grondstoffen nodig zijn voor de opbouw en instandhouding.

 Kerncentrales sluiten ten voordele van wind betekent dus een 20/10 maal hoger energie / grondstoffenbehoefte en voor zon is dat bijna 50/20 maal.  Met dergelijke energie/grondstoffen- vraag is het duidelijk dat de energietransitie naar “net zero” wereldwijd  met enkel zon en wind onmogelijk is. De nodige gevraagde hoeveelheden energie en grondstoffen zijn niet beschikbaar. Deze hoge inspanningen met lage opbrengst betekent een zeer lage return die had kunnen vermeden worden met kerncentrales en is een vorm van potentiële kapitaalvernietiging door veel te lage opbrengst die kapitaalopbouw belet.

 Zonnepanelen bijvoorbeeld vernietigen effectief kapitaal met een factor ca. 3 wanneer de EROI break even basis 7 is. Banken en politici begrijpen dit blijkbaar nog steeds niet en gaan hier zwaar in de fout.

Windenergie is enkel rendabel zonder buffering, maar zadelt dan de andere producenten op met de bufferingskosten en het EROI-verlies. Dit gebeurde door de “liberalisering “van de EU-markt (onderling kopen en verkopen van energie) en de eis van Merkel in 2005 om groene energie voordelen te geven (hoe moet je anders het afdwingen van 2 EU-richtlijnen verklaren?). Daar zijn de kiemen gelegd van de huidige ontsporing van prijs en leveringszekerheid. De oorlog in Oekraïne heeft enkel het probleem scherper gesteld. De slogan dat wind de goedkoopste stroom levert is een politieke slogan en is bovendien totaal irrelevant. EROI liegt immers niet. CREG voorzitter Camps heeft het over een reële kost van 133€/MWh voor wind tegen 33€/MWh voor kernenergie! Bekijk even hieronder de wereldwijde productie voor 2019 en de investeringen die daar tegenover staan

Met dit alles op de achtergrond zijn de bewering van Timmermans en Van der Straeten dat net de huidige crisis aantoont dat investeren in hernieuwbaar de snelste oplossing is tot normalisatie, ons eigenlijk richting bankroet voert als gevolg van onhaalbaarheid en kapitaalvernietiging. En dus gaan de banken in de fout. In werkelijkheid zijn investeringen in hoge EROI zoals kernenergie op lange termijn en in nieuwe gas- en aardoliewinning op korte termijn het snelst en goedkoopst om huidige de crisis te bedwingen.

De EU moet landen toelaten eigen gas aan te boren, en banken moeten fossiel ondersteunen.

Niet rooskleurig voor de toekomst

De wereldwijde totalitaire UN-machtsuitbreiding kreeg in 2019 een boost door het Strategisch Partnerschip met het WEF (World Economic Forum) als economische macht, en de oprichting van GFANZ (Glasgow Financial Alliance for Net Zero) langs de financiële kant. Enkel de Wereldbank volgt nog niet maar David Malpass staat nu onder zware politieke druk tot aftreden want de ontwikkelingslanden willen hun fossiele bronnen niet opgeven wegens het risico op verhoogde armoede. De premier van India noemt dit een “koloniale mentaliteit “of “klimaatkolonialisme”.

Dit en het EROI-verhaal tonen aan dat de EU-beweringen over tewerkstelling en export van zon- en windsystemen in de toekomst een dode letter zal zijn. Temeer omdat investeerders in lage EROI-systemen de kosten zo laag mogelijk zullen houden en in China kopen, in plaats van in Europa. We zien momenteel al een crisis bij de EU-windmolenproducenten - ondanks de grote vraag. Groene energie resulteert in een verminderde tewerkstelling en het verslechten van de betalingsbalans.

Dat is weinig rooskleurig voor de toekomstige generaties en het is ongelooflijk dat banken meedoen met het opleggen van ‘hernieuwbare energie’.

Dat de financiële en economische machtsblokken toegetreden zijn tot het VN-machtsblok hoeft geen verwondering. Door de jaren heen is de noodzakelijke subsidiering als gevolg van het rampzalig economisch rendement van zon en wind gemeengoed geworden en ingeburgerd. De subsidiëring maakt het immers mogelijk om over te stappen van investeringsoptimalisatie naar subsidieoptimalisatie, dat is veel lucratiever en minder risicodragend, en door de VN/EU- regels zit hernieuwbaar’ in een zetel.

Vroeger werden energieprojecten in totaliteit gedragen door financiers. Wind en zon met de bijhorende noodzakelijke infrastructuur kijken nu op tegen een groeiende geldberg; GFANZ (zie verderop)controleert 130 biljoen dollar (130 duizend miljard in Euro), en meer dan duizend miljard werd in het vooruitzicht gesteld door de rijke landen, te betalen met belastingen en schulden. Het opzetten van megastructuren onder VN-vlag die de druk op de landen voor nog meer gratis geld verhogen is belangrijk vanuit puur eigenbelang.

Maar beurscrashes, faillissement van banken en armoede liggen op de loer.

“U zult niets bezitten, maar gelukkig zijn”

OP 13 juni 2019 ondertekende het WEF het  zogenaamde Strategisch Partnership Framework  met de VN. Dat werd sterk veroordeeld door o.a. FIAN International (een internationale organisatie die zich inzet voor de realisatie van het recht op voldoende en voedzaam voedsel voor iedereen). Dat gebeurde in een open brief waarin staat dat dit partnership “de Verenigde Naties de-legitimeert en de rol van staten in de mondiale besluitvorming verzwakt”. Deze “preferentiële toegang” (van het WEF) zou het mandaat van de VN ondermijnen, alsook zijn onafhankelijkheid, onpartijdigheid en doeltreffendheid bij het ter verantwoording roepen van bedrijven.  

Report 24  gaat dieper in op het WEF  en in MyCarbon op de WEF-site  van 14 september geeft het WEF toe dat het tot heden onmogelijk was om CO2-grenswaarden in te voeren door een gebrek aan maatschappelijke acceptatie, politieke weerstand en een gebrek aan “bewustzijn” rond de klimaatproblematiek. Ze zien over de laatste jaren evenwel belangrijke ontwikkelingen die uiteindelijk de weg voor “My Carbon”-initiatieven kunnen vrijmaken. Zo wordt COVID-19 een test van sociale verantwoordelijkheid genoemd.  De angstopwekking rond Corona heeft aangetoond dat een groot deel van de bevolking dan “onvoorstelbare” beperkingen zonder kritiek accepteert. Voor het WEF is dit het startsein voor angstcreatie, nieuwe beperkingen en restricties zoals tracking apps die de monitoring van het persoonlijk Carbon Budget mogelijk maken. Het WEF heeft aangegeven dat scholen scholen verplicht klimaatalarmisme opnemen. De 8 voorspellingen tegen 2030 van het WEF doet de wenkbrauwen fronsen. De eerste ervan is “U hebt niets maar zult gelukkig zijn” .

Medeplichtigheid van grote spelers

Ook de grote financiële spelers ondersteunen de VN Net Zero met de oprichting  van GFANZ  .              De voorzitter is Mark Carney  (ex-hoofd van de  Bank of England), speciaal VN-gezant voor klimaatactie en financiën. GFANZ brengt toonaangevende netto-nul-initiatieven uit het hele financiële systeem samen om de overgang naar netto-nul-emissies tegen 2050 te versnellen, en de criteria van de VN- “Race to Zero”-campagne onderschrijven. 

“Race to zero” is echt geen nietige NGO: het wordt gehost op de UN FCCC website .

De Race to Zero - campagne omvat het Net Zero Asset Managers Initiative, de door de VN bijeengeroepen Net-Zero Asset Owner Alliance en de onlangs gelanceerde Net-Zero Banking Alliance.

De laatste verbindt 43 van 's werelds toonaangevende banken richting netto-nul financiering en wordt gehost door het United Nations Environment Programme Finance Initiative.  Die zijn niet onschuldig. Nu blijken ook antitrustwetten de klimaatplannen van het GFANZ monsterkartel (dat zoals hoger gezegd 130 biljoen $ controleert) van VN- en wereldwijde bankiers te vertragen.

Zware problemen kondigen zich aan. Zelfs tot op het niveau van Black Rock

Volgens Bloomberg zijn er immers problemen op komst en dreigen banken zoals JP Morgan de GFANZ 'klimaatactie'-groep te verlaten vanwege de juridische risico’s en omdat de klimaatbeloften steeds meer controversieel en strenger worden. Zo legde de VN banken en fondsbeheerders op om steenkool binnen één jaar te verlaten, net nu de vraag naar steenkool explodeert en energiearmoede dreigt, en steenkool de meest renderende aandelen levert.

Ook Black Rock (een van s ’werelds grootste investeringscompagnies) komt in de problemen omdat het door 19 Amerikaanse staten de wacht is aangezegd via een rechterlijke brief   De twee kerndomeinen in kwestie zijn de fiduciaire plicht (goed beheer) en de antitrustwetgeving.

Enkele uittreksels uit de brief:

Op basis van de feiten waarover we momenteel beschikken, lijkt BlackRock het zuurverdiende geld van de burgers van onze staten te gebruiken om het best mogelijke investeringsrendement en hun stem te omzeilen. De publieke toezeggingen van BlackRock in het verleden geven aan dat het bedrijfsmiddelen van burgers heeft gebruikt om bedrijven onder druk te zetten om te voldoen aan internationale overeenkomsten zoals de Overeenkomst van Parijs die de geleidelijke afschaffing van fossiele brandstoffen afdwingen, de energieprijzen verhogen, de inflatie opdrijven en de nationale veiligheid van de Verenigde Staten verzwakken.  Deze overeenkomsten zijn nooit geratificeerd door de Senaat van de Verenigde Staten. De door de burgers van dit land gekozen senatoren bepalen welke internationale overeenkomsten kracht van wet hebben, niet Black Rock.

En verder over antitrust “Groepsboycots, het beperken van de handel of onderling afgestemde weigeringen om te handelen, "druisen duidelijk in tegen " sectie 1 van de Sherman Act. Sectie 1 verbiedt " Het gaat over “samenzwering, en  beperking van handel of commercie."  En “De acties van Black Rock lijken opzettelijk het concurrentievermogen van de energiemarkten te beperken en te schaden." 

Zes kernpunten komen in de brief aan bod

1. Neutraliteit – – Black Rock treedt actief op om “net zero” te versnellen.
2. Dialoog —De enige gewenste dialoog over energietransities zou moeten zijn over "hoe het financiële rendement te maximaliseren”. En niet hoe ze " het klimaattraject van de planeet kunnen veranderen".
3. Loyaliteitsplicht — Ofwel werkt Black Rock aan het maximaliseren van de staatspensioenfondsen, ofwel niet – gemengde motieven zijn niet toegestaan. Actie ondernemen tegen klimaatverandering die verder gaat dan de wettelijke vereisten, is een ongebreidelde schending van deze plicht
4. Zorgplicht — Wat als Black Rock met al dat geld op de verkeerde manier gokt? Black Rock gaat ervan uit dat de “energietransitie” een uitgemaakte zaak is maar wat als Black Rocks eigen voorspellingen ronduit verkeerd zijn zoals in Duitsland gebeurd is met het herstarten van kolencentrales.

Als vermogensbeheerders zich hebben gecommitteerd om portefeuillebedrijven te pushen om netto nul te bereiken, hoe wordt dan de keuze om de 'energietransitie' te benaderen aan de klant overgelaten? Het lijkt erop dat alle klanten die Black Rock-fondsen kopen, gedwongen zijn  ESG ( Environment Social Governance) regels  te ondersteunen, of ze dat nu leuk vinden of niet.

5. Antitrust – – Black Rock is lid van clubs die opscheppen over hoeveel biljoenen investeringsfondsen ze kunnen coördineren om "de economie te transformeren naar Net Zero". Groepsboycots, handelsbeperkingen of gezamenlijke weigeringen om zaken te doen, zijn strijdig. De acties van Black Rock lijken het concurrentievermogen van de energiemarkten opzettelijk te beperken en te schaden.
6. Energieboycots — Veel Amerikaanse staten verbieden nu boycots van energiebedrijven. Black Rock prijst zijn vermogen om bestuurders te straffen door ze weg te stemmen als ze hun koolstofintensiteit niet verminderen. Dit lijkt rechtstreeks in strijd met de financiële belangen van het energiebedrijf, en ook van Black Rock-klanten.

Black Rock mag intussen haar wonden likken . De UBS-bank heeft haar status van kopen naar neutraal verlaagd en de koers van $700 naar $585 gesteld.

Zelfs beursverlies van 20% voor een gigant als Black Rock schrikt de banken niet af en haalt niet eens het nieuws. Hoe wereldvreemd zijn de banken geworden met een verkeerd begrepen ethisch bankieren dat haar klanten armer maakt?

De toekomst van veel banken ligt in de weegschaal al beseffen ze het nog niet